Geschreven door: Ruurd Kunnen en Frans van Doorn

Het door de schrijvers van dit verslag met spanning tegemoet geziene duel om de eerste plaats in de interne competitie van Schaakclub Roden tussen Ruurd Kunnen en Jan van Spijker, eindigde onverwachts in een nederlaag voor Ruurd. Na 20 zetten kwam hij een stuk voor te staan maar moest de rug wel rechten omdat van Spijker met zijn centrumpionnen vervaarlijk oprukte. Ruurd wist in eerste instantie het gevaar te bezweren maar trapte in een vrij opzichtig valletje dat hem de partij kostte. Hoe hard kan het zijn als schaakblindheid je overvalt! Overigens een knappe prestatie van Jan die koel zijn kansen benut en na vier ronden, nota bene als B-speler, ongedeeld met vier punten uit vier partijen op de eerste plaats staat.
Henk van Bemmel was zijn nederlaag uit de vorige ronde al weer vergeten en toog tegen een sterk spelende Kees Duisterwinkel onverschrokken ten aanval. Dit leverde hem met de witte stukken een keurige overwinning op. Tom Visser wist met goed positioneel spel Dick Dalmolen te verslaan en hetzelfde kan worden gezegd van Johan Zwanepol die Bob van Maanen steeds meer onder druk zette en uiteindelijk met stukwinst de partij naar zich toe trok.
Verrassend was het resultaat van Jan Willem van der Kouwe, Hij zette een sterke aanval op tegen Jeppe Teensma die maar ternauwernood het hoofd boven water kon houden. Het lukte hem uiteindelijk en de partij werd remise.
Een andere verrassing was de remise van Mark Hoogendijk tegen een als vanouds aanvallend spelende Theo Wolhekker. Die zag zowaar een winnende variant over het hoofd en moest in een wat teleurstellende remise berusten. Mark is deze competitie beter op dreef dan vroeger.
Lieuwe Boskma is zijn opmars naar een hogere klassering overtuigend gestart met een afgetekende overwinning op Cees Hageman.
Tegen de Nimzowitsch-verdediging van Teije Smedinga hield Frans van Doorn spelend met de witte stukken zich bijna foutloos op de been en de spelers kwamen tegen half twaalf remise overeen.
Jannie Russchen zag zoals wel vaker een aanval niet beloond. Met wit wist Arnout Wegerif de bakens te verzetten en de partij met een prachtig mat in zijn voordeel te beslissen.
Helaas kon Derk Holman aan zijn overtuigende overwinning in ronde drie geen vervolg geven.
Met de zwarte stukken was Menno Keizer hem te slim af.
Het overtuigende spel van weleer is Jan Duisterwinkel even ontvallen. Tegen Ale Bakker liet hij zich wat te makkelijk de kaas van het brood eten. De combinatie wedstrijdleider en wedstrijdspeler is niet altijd even ideaal.

We hebben dit seizoen weer een geweldige start gehad en merken dat iedereen weer geniet van het in levende lijve tegen elkaar kunnen spelen met alle emotie, grappen, teleurstellingen en de gezellige nazit. We vormen een leuk clubje met elkaar.