Geschreven door: Frans van Doorn en Ruurd Kunnen

Over modeverschijnselen gesproken, waar hoor je deze term tegenwoordig niet. Wie krijgt niet de handen op elkaar wanneer hij of zij, al of niet op verzoek, deze veilige toestand waarin de dingen vertrouwd voelen verlaat om iets nieuws te scheppen. Welke schaker geniet niet van een openings nieuwtje of een verrassingsaanval. Ja, als je degene bent die de verrassing op het bord brengt zit je rustig. Ben je echter degene die er door wordt overvallen dan wordt je rust verstoord en is er van comfort even geen sprake. Je moet aan de bak, iets nieuws bedenken. Niets is bevredigender als dat lukt en je aan de verrassing het hoofd kunt bieden. Helaas is dat niet altijd aan iedereen voorbehouden. 

Je zou toch, zoals Lieuwe Boskma, een goed voorbereide Scandinavische Opening spelen en binnen 10 zetten verrast worden door een totaal nieuwe zet van je tegenstander, in dit geval Dick Dalmolen. Ja dan is een fout snel gemaakt en verlies je een partij. 

Dat het ook de andere kant op kan gaan liet Jan Duisterwinkel zien tegen Arnout Wegerif. Jan had een goede opening gespeeld stond beter maar raakte door een onverwachte zet van Arnout uit zijn comfortzone. Hij verloor twee pionnen en moest de rug rechten om niet te verliezen. Dat lukte met enkele  zeer originele en creatieve zetten. Hij nam weer het initiatief en speelde comfortabel naar de winst. 

Tom Visser kwam in prettig eindspel terecht tegen Arnold Meijster en won. Johan Zwanepol blijft goed volgen. Theo Wolthekker meende met opportunistisch spel op zijn gemak een stuk te winnen, maar dat bezorgde hem meer ellende dan plezier. Johan liet zich niet van zijn stuk brengen en Theo moest uiteindelijk een toren teruggeven om niet onmiddellijk te verliezen. Hij hield een slechte stelling over en Johan maakte het toen efficiënt uit. Ook Ruurd Kunnen en Peter Slaman hebben een paar plaatsen gewonnen. Zij versloegen achtereenvolgens Frans van Doorn en Jan van Spijker. Tegen Ruurd dacht Frans met de witte stukken een succesvolle koningsaanval op te zetten maar Ruurd liet met goed verdedigend spel zien dat hij beter had gerekend dan Frans. 

Olaus Diebrink heeft zich zonder te spelen op de vierde plaats gehandhaafd maar voelt de hete adem van Peter in zijn nek. Jan Pezij speelde verdienstelijk remise tegen een tevreden Kees Duisterwinkel waardoor hij zijn eerste plaats bij de C-spelers behield. Tegen Dirkjan Korenhof stond Bob van Maanen na de opening een stuk voor.  DirkJan zei halverwege de partij zich niet “senang” oftewel oncomfortabel te voelen met zijn stelling. Met kunst en vliegwerk sleepte hij toch een knappe remise uit het vuur. 

In het stiltelokaal achter in de Scheepstraschool trakteerde Cees Hageman Jeppe Teensma op een  verliespartij terwijl Ale Bakker zat te zwoegen om de eerste, vooruit te spelen externe partij van het seizoen tegen DAC 1 tot een goed einde te brengen. Helaas lukte dit niet. 

Tegen Mark Hoogendijk liet Henk Kouwenberg zien dat hij op dreef raakt. Hij won overtuigend. 

Henk van Bemmel heeft voor het eerst dit seizoen het comfortabele gevoel van het winnen mogen proeven. Daar heeft hij tegen Jannie Russchen hard voor moeten werken.