Met deze aanhef kunnen we de 29e ronde van onze competitie wel karakteriseren.
Maar eerst enige uitleg over het begrip diagonaliseren. Deze term was ik nog niet eerder in de schaakwereld tegen gekomen. De term is bekend in de lineaire algebra wanneer we het hebben over het diagonaliseerbaar zijn van een vierkante matrix (schaakbord?).
Na de zotte partij tegen Bob van Maanen waar Frans 6 pionnen keurig op de diagonaal f2, e3, d4, c5, b6 en a7 had weten te plaatsen en uiteindelijk won wist onze vrijwel zeker aanstaande clubkampioen Frans achteraf te verzekeren dat hij zijn tegenstander gediagonaliseerd had. Zo leverde Lieuwe, misschien onbedoeld, een bijdrage aan de uitbreiding van ons schaakvocabulair. Maar hoe speelde hij zelf? Wist hij Ruurd Kunnen van het lijf te houden die hem zo dicht op de hielen zit in de strijd om het clubkampioenschap?
Natuurlijk hielden de twee kemphanen elkaar voortdurend in de gaten. Zo stelde Lieuwe zich regelmatig op de hoogte van de ontwikkelingen op het bord van Ruurd. Deze vond in Arend van der Burgh een taaie tegenstander die na het gevoelige verlies in de vorige ronde tegen Lieuwe iets recht had te zetten.
En natuurlijk was Ruurd ook enkele keren te vinden bij het bord van Lieuwe en al snel moest hij constateren dat Lieuwe tegen Peter Slaman met wit positioneel voordeel wist te verwerven met goede aanvalskansen. Zelf moest hij zeer nauwkeurig spelen tegen Arend die op het oog wat ruimte voordeel wist te creëren. Toch was Ruurd de eerste die zijn partij wist te winnen door pionwinst om te zetten in een niet te stoppen aanval met stukwinst. Ondertussen zat onze nummer 1 van de ranglijst zwaar te rekenen op een sluitende winstvariant. En zijn berekeningen klopten! Peter moest na een mooie combinatie van Lieuwe afscheid nemen van zijn dame, en gaf op. Ondanks dit verlies blijft hij met zijn 9e plaats de beste C speler op enige afstand gevolgd door Jan Duisterwinkel die zich revancheerde voor de wat mindere resultaten van de laatste tijd, door een zich goed verwerende Arnout Wegerif in het eindspel te verslaan.
En wat waren Johan Zwanepol en Tom Visser toch zuinig op hun stukken. Na 23 zetten hadden ze elkaar nog geen pion gegund laat staan een stuk. De tijd tikte door en Tom moest in tijdnood na een blunder de zegen aan Johan laten die overigens een puike partij speelde.
Henk van Bemmel bewees zijn goede vorm door Ale Bakker te verslaan. Ale kan door dit verlies Jeppe Teensma niet meer passeren als beste B speler. Jeppe won namelijk van Arnold Meijster die zijn koning op de verkeerde plek had staan en daardoor materiaal verloor.
Door de klok gaan in een betere stelling. Au! Dit overkwam Mark Hoogendijk tegen Dick Dalmolen die zich op dat moment goed moest verdedigen met nog een halve minuut op de klok. Jannie Russchen liet Cees Hageman ontsnappen toen deze na een positionele dwaling in een troosteloze positie verzeild was geraakt. Jannie bood troost dus Cees won. Maar ze kon terugzien op een goede partij. Teije Smedinga verraste door Jan Pezij te verslaan. Een mooie prestatie.
Volgende week de laatste ronde en het moet wel heel raar lopen wil Lieuwe geen club kampioen worden. Maar ja, wie weet….schaken is soms een adembenemend en ondoorgrondelijk spel waarin je zo maar gediagonaliseerd kunt worden.