Geschreven door: Frans van Doorn

 

Als vervolg op mijn twee eerdere verslagen van onze deelname aan het Boertjes Wood Schaaktoernooi in Balkbrug volgt hier deel III. De eerste twee delen staan op onze Website onder de titels: “Met Menno de Boer op” en “Met zijn allen de Boer op”

Terug in Balkbrug.

Goede morgen dames en heren in Nederland in oost en west, op zee of waar ook ter wereld; dit is “Het Trefpunt” te Balkbrug waar zo dadelijk voor de 33e keer het Boertjes Wood Schaaktoernooi zijn beslag zal krijgen”. Zo verwelkomde Douwe Boersma ons met een knipoog naar oud sportverslaggever Dick van Rijn.

Ik voelde me weer kindveilig thuis alsof ik op zondag middag naar het ”Radioprentenboek” of een interland tegen de “Rode Duivels” zat te luisteren, nippend aan mijn warme chocolade melk, gekluisterd aan ons kleine, met twee ECC 83 electronen buizen uitgeruste bakkelieten toestelletje van voor de oorlog. Ons contact met “Waar ook ter wereld” dat door de Duitse bezetter was verboden had dit verbod onder de houten zoldervloer overleefd. Al bij binnenkomst kreeg ik dat vertrouwde beeld van vroeger. De tafel waar we ons moesten aanmelden werd bemand (tegenwoordig bemenst) door twee dames die onze namen op de inschrijflijsten, gelegen tussen de breiwerkjes en enige kleurijke romannetjes uit de Bouquet reeks, opzochten en afvinkten en één heer, zonder hobby attributen, die het inschrijfgeld in een metalen geldkist veilig stelden. Er melden zich 76 spelers en speelsters aan.

Nadat de heer Boersma ons precies had verteld waar we de firma Wood konden vinden gaf hij het woord aan de kersverse wethouder Martijn Breukelman. Deze had zojuist het startsein gegeven voor een judotoernooi en memoreerde dat ook het schaken hem als wethouder van sportzaken in de greep hield. Wel verzekerde hij een veilige beginzet aan bord 1 te doen en dat er geen stukken door de zaal zouden vliegen.

Jan en Kees Duisterwinkel waren met mij afgereist naar Balkbrug waar we ook Arend van der Burgh en Dirk Jan Korenhof aantroffen. Jan was ingedeeld in poule 10, Arend in 11 en Dirkjan en ik smaakte het genoegen om elkaar in poule 13 te bestrijden. Kees speelde in poule 15. Iedere poule bestaat uit 4 spelers met ongeveer gelijke rating. Het speel tempo is precies 1 uur per persoon per partij, een voor mij geriefelijk speeltempo.

De resultaten waren in zijn geheel wat minder dan vorig jaar, maar nummer 1 worden in poule 13 met 2 gelukkige overwinningen paste wel in dit decor. Kees Duisterwinkel viel ook in de prijzen en mocht net als ik een loden schaakstuk op een houten sokkel van de firma Wood in ontvangst nemen. Ik had het geluk in het bezit te komenvan een stevig paard dat zijn sokkel reeds had verlaten door Woods toegevoegde lijmkracht te overwinnen.

Net als vorig jaar ging ik weer met blij gemoed met Jan en Kees terug naar huis. Tenslotte had Maurice van Mourik een ras echte Hagenees weer de beker gewonnen en zo de eer van mijn geboortestad hoog gehouden.