Geschreven door: Ruurd Kunnen

Ward Romeijnders is herfstkampioen geworden. In de laatste ronde voor het kerstreces speelde hijzelf niet. De achtervolgers konden daardoor dichterbij komen, maar net niet genoeg.
Het competitiesysteem bepaalt dat je punten krijgt als je niet speelt. Het is zelfs zo dat hoe hoger je staat, hoe meer “afwezigheidspunten” je krijgt. Sommige mensen vinden dat raar. Het alternatief, geen punten bij afwezigheid, is echter niet bevredigend, omdat afwezigheid dan gelijk zou staan aan verlies. Daarom hebben we afgesproken dat je 1/3 van je waardering (kolom “wrde” in de ranglijst) krijgt bijgeschreven als je hebt afgezegd, en 2/3 als je niet kon spelen omdat je voor de club op pad was. Het gevolg is dat je iemand die afwezig is, niet snel inhaalt. Degenen die nu razend geïnteresseerd zijn geraakt in het competitiesysteem, verwijs ik naar de afdeling “Info voor leden” op deze website.
Ward was er dus niet (met goede reden), en Lieuwe Boskma en Tom Visser hadden daardoor de kans om dichterbij te komen. Lieuwe won een spannende partij van Menno Keizer. Menno heeft een paar weken niet intern gespeeld, maar dat was niet te merken. Lieuwe offerde een pionnetje in het Scandinavisch, een gevaarlijke variant als je dat pionnetje probeert te houden. Menno gaf het wijselijk terug en kreeg een veelbelovende stelling. De strijd ging op en neer totdat Menno in een eindspel met gelijke lopers en een pion minder zijn pionnen op de verkeerde kleur liet staan. Maar of hij de partij had kunnen redden, weet ik niet. Lieuwe staat nu een fractie achter Ward op de tweede plaats. Ook Tom heeft nog maar een kleine achterstand. Hij versloeg Jan Duisterwinkel die lange tijd goed stand hield, maar ten onder ging aan een vrijpion op de zevende rij. De komende weken zal de strijd om de koppositie vooral tussen Ward, Lieuwe en Tom gaan.
In de stand in de B- en C-groep is niets veranderd. Arnold Meijster blijft de B-groep aanvoeren. Ale Bakker zag zijn achterstand groter worden door verlies tegen Ruurd Kunnen. Ook Jeppe Teensma kwam niet dichterbij. Hij ging in de slotfase van zijn partij tegen Johan Zwanepol aan de spanning ten onder. En hij stond zo goed … Johan had nog maar een minuut. Ervaren als hij is, raakte hij niet in paniek, maar deed geconcentreerd en in een vlot tempo zijn zetten. Doordat hij er met elke zet tien seconden bij kreeg, bleef zijn klok steeds op ongeveer een minuut staan. Jeppe bood remise aan, herhaalde dat aanbod nog maar eens, want misschien had Johan het niet gehoord, en hij veroverde zelfs een pion. Maar Johan bleef kleine en grotere dreigingen creëren. Je zag Jeppe kapot gaan. De stelling ging open en Johan sneed er met zijn loper op de lange diagonaal dwars doorheen. Een indrukwekkende winstpartij.
Jan Duisterwinkel blijft, ondanks zijn nederlaag tegen Tom Visser, ruim aan de leiding bij de C-spelers. Zijn naaste achtervolgers, Jan Pezij en Peter Slaman, speelden tegen elkaar. Deze heren doen het de laatste weken erg goed en het beloofde een spannende partij te worden. Jan en Peter bleken tegen elkaar opgewassen. Hoewel de partij zeker niet saai was, hielden zij elkaar perfect in evenwicht.
Ach, er was weer zoveel te zien. Zoals de partij tussen de twee beste aanvalspelers van de club, Dick Dalmolen en Theo Wolthekker. Ze probeerden het wel, maar tegelijkertijd hielden ze beiden de deur dicht. De beste aanvallers zijn de beste verdedigers. Het was een raar gezicht om Theo zonder dame te zien spelen. Remise was het logische resultaat. En dan was er de partij tussen Bob van Maanen en Jan Willem van der Kouwe. De kansen waren over en weer waren gegaan en in het eindspel dat daarna ontstond had Jan Willem een dame en een toren en Bob een dame en drie verbonden vijpionnen. Het werd remise door eeuwig schaak. Het leek Jan Willem verstandig geen ijzer met handen te willen breken, maar als hij geen schaak was blijven geven, had Bob het wel gedaan.