Drie man op kop, Jan tast in het duister.
We hebben de draad van de interne competitie weer opgepakt en hoe! Na een periode van externe wedstrijden en rapidschaak ging het er weer stevig aan toe. Maar één remise in een partij die eigenlijk voor Arnout gewonnen stond.
Na de 8e ronde tekent zich een kopgroep van drie af, bestaande uit: Tom Visser, Lieuwe Boskma en Ward Romeijnders. Alle drie wonnen hun partij.
Ward speelde de partij van de avond door meervoudig kampioen Ger Battjes vanuit de opening te verslaan. Tom speelde een partij rijk aan mogelijkheden en disharmonieën tegen Henk van Bemmel. Henk verslikte zich in een positioneel vraagstuk en werd daarna door Tom kundig van het bord gezet. Lieuwe overrompelde na een moeizaam begin, Jeppe Teensma op de koningsvleugel, en hoe! Alles wat maar enig aanvallend potentieel had stond op Jeppes koning gericht.
Johan Zwanepol is de aanvoerder van de achtervolgende groep. Hij toonde zich de meerdere van Dick Dalmolen die langzaam zijn zwarte koning in positioneel drijfzand zag wegzakken.
Ruurd richt zich moedig op uit een wat donkere periode van zijn schaakloopbaan. Hij zette Arend van der Burgh vanaf de opening onder druk en won uiteindelijk materiaal.
Na zijn zege op Henk Kouwenberg is Theo Wolthekker de hoogstgeplaatste B-speler. Theo knutselde weer een dynamische stelling in elkaar vol valkuilen en Henk koos het verkeerde pad. Ondanks deze nederlaag staat Henk nog steeds op kop bij de C-spelers.
Zoals gememoreerd kwam de enige remise van de avond op naam van Cees Hageman en Arnout Wegerif. Cees was het meest tevreden over deze uitslag.
Ale Bakker moest flink aan de bak om Jannie Russchen van haar vierde overwinning af te houden.
Jannie begint steeds sterker te schaken en is na vier overwinningen gedurende dit seizoen vijf plaatsen gestegen.
Maar oh, oh, welk een drama voltrok zich op het bord van Jan Duisterwinkel. Tegen Menno zette hij zijn witte stukken zeer actief neer en de zwarte stelling leek te bezwijken onder dit aanvallend geweld. Maar nee, als een boemerang keerden alle dreigingen zich nu tegen Jan's witte koning en Jan moest, al tastend in het duister, zijn meerdere in Menno erkennen.
Frits Bosman rondde bekwaam eeen goed opgezette partij tegen Ab Colly af en Leen van der Heiden moest de eer laten aan de met zwart spelende Bob van Maanen die een overwining goed kan gebruiken.